بوی آشنای وبلاگنویسی...
دوباره من
دوباره صفحه ی سپید نوشتن مطلب واسه وبلاگ...
دوباره نظرات و سرزدن های وبلاگی
دوباره یه خونه ی مجازی خیلی کوچیک،اما دلی!
برگشتم...
مثل محله های خاکی بچگیم...پیاده روهای جوونی...
مثل همه بالا پایین این زندگی
آشناس اینجا...
خب بسلامتی!
خوبه،بنویس!
من که این روزا دیگه نوشتنم نمی یاد و هر بار کلی کلنجار می رم تا یه پست بنویسم!
دلم واسه وبلاگم می سوزه!ولش کردم!
حق نداری ولش کنی!
میخوام بنویسی
رفیق حانم